Gerard de Rooy; “het verhaal”
Sommige mensen zitten te wachten op Gerard zijn terugblik op DAKAR 2011, nou bij deze worden ze op hun wenken bediend:
“Ja, ik moet toegeven ik had het toch helmaal anders in gedachten. Dit jaar was het gehele team er klaar voor. Het materiaal klopte, de motivatie was er en mijn back-up team was ook perfect. De testen in Frankrijk verliepen uitermate goed en daar heb ik helemaal niks gemerkt van enige rugklachten. We hebben echt getest om ‘mens’ en materiaal kapot te krijgen en heb daar mijn persoonlijke ronderecord weer met 4 seconden aangescherpt. Je kunt dus stellen dat we echt vol zelfvertrouwen aan de start stonden.”
Maar dat werd na 72 km in de DAKAR 2011 allemaal bruut om zeep geholpen. Gerard gaat door: “een bultje wat ik als moeilijkheidsgraad een 7 geven op een schaal van 10, dus helemaal niets aparts, ging het goed mis. Lucht weg en weer direct een pijnscheut in mijn rug. Ik wist direct, het is weer over!” En daar stond hij dan, wederom de helicopter in en terug naar het bivak. Het was echt over en uit.
“Ik wist wel dat het niet zo erg was als tijdens de SILKWAY 2009, maar ben toch naar huis gegaan om verdere controles uit te laten voeren, met vertrouwde Nederlandse specialisten die in mijn eigen voertaal een duidelijk verhaal konden overbrengen.” Gerard hield daarna elke dag contact met het team en had continue overleg wat er technisch moest gebeuren en verder op het dag programma stond. Hugo Duisters en Toine van Oorschot werden door hem aangesteld als verantwoordelijke binnen het Team de Rooy tot dat Gerard wederom terug zou zijn.
Het was de bedoeling dat Gerard tijdens de rustdag weer aanwezig zou zijn maar dat ging hem helaas net niet lukken; “San Juan was uiteindelijk de eerste mogelijkheid om weer bij het Team de Rooy te zijn. Ik heb het team uitgehoord en even op een rijtje gezet wat er allemaal speelde. Daar was ik zo mee klaar, het liep eigenlijk allemaal redelijk op rolletjes. Ze hadden weinig stukken gehad. Alleen Hugo had de nodige problemen gekend met zijn vooras en daar had hij 13 uur straftijd voor gekregen omdat hij buiten de toegestane tijd over de finish kwam. Daar kwam als extra handicap voor Hugo bij dat hij al 5 dagen erg ziek was, onze teamarts had hem een antibioticakuur gegeven maar ook de resultaten daarvan waren nauwelijks merkbaar.” Gerard gaat door; “Pep daarintegen had helemaal geen problemen gehad tijdens de specials. Een paar kapotte banden en een kapotte voorruit waren zijn enige technische bekommeringen, daar was ik dus zo mee klaar.
Er bleef dus maar één belangrijk aspect over waarvoor ik mij als teamcaptain kon onderscheiden; De teamspirit gezond houden. Dus ben ik maar naar de dichtstbijzijnde supermarkt gereden en heb voor het Team de Rooy een grote BBQ gekocht en 10 kg overheerlijke Argentijnse ‘Beef de Lomo’. Daarna de koksmuts op en maar bakken en braden. Dat de liefde voor het Team ook door de maag gaat was snel duidelijk; Al snel hoorde ik de prachtigste verhalen langskomen, allemaal een bordje op schoot en genieten maar.”
Gerard verteld tot slot, “het was duidelijk dat we de laatste 2 specials gewoon uit moesten rijden, er was meer te verliezen dan te winnen, dus aankomen was prio nummero uno. Een 6e plaats voor Pep was echt een super positie. Als hij hier vooraf voor had mogen tekenen, had hij dat zeker gedaan, de echte concurrenten waren nog een maatje te groot voor Pep. Tweemaal een 3e en eenmaal een 2e plaats tijdens de specials was gewoonweg een super prestatie. Zonder straftijd en de technische problemen van Hugo was hij ergens rond een 9e positie in het eindklassement gefinisht. Adua heeft het naar mijn mening ook super gedaan. Hij heeft qua problemen één keer zijn aandrijfas naar de vooras er onderuit gereden en op een aantal setjes remblokken na was dat het eigenlijk wel. Pep en Adua hebben dit jaar hun persoonlijk beste resultaat neergezet, dus zelf waren zij ook super tevreden.”
Dus qua techniek en betrouwbaarheid blijkt dat Gerard niet anders dan uitermate tevreden kan zijn. Hij heeft in de laatste 2 jaar een echt leuke auto gebouwd. De IVECO is betrouwbaar en wordt argwanend door de concurrentie gevolgd dan weet je dat het goed zit.
Nu de toekomst van Gerard nog; “Ik ben in gesprek met diverse specialisten en wil zeer zeker doorgaan met de truckrallysport en dat is mogelijk. Ik zal een zwaar trainingsprogramma moeten volgen om mijn rug voldoende sterk te maken. Dit ga ik voor een gedeelte in Rusland doen bij de teamdokter van Kamaz, hij heeft veel ervaring met deze blessures.
De plannen voor een nieuwe truck liggen al redelijk uitgebreid op mijn tekentafel, dus daar gaan we de komende tijd ook flink aan werken. Mijn streven is dat we de nieuwe rallytruck al tijdens de SILKWAY 2011 kunnen testen. Of ik dan ook al weer kan rijden is nu nog te vroeg om dat te bepalen maar qua timing komt deze rally op het juiste moment. Mocht ik zelf nog niet gereed zijn dan gaan we de rally in met een testchauffeur, die kan ik altijd wel ergens vinden.”
Hoe de rest van het jaar eruit gaat zien zullen we regelmatig aan Gerard vragen daarvoor is het nu nog iets te vroeg om te kunnen melden.
Namens Gerard de Rooy,
Wordt vervolgd……..
